محتوای قانون:
بر اساس این قانون، شرکت‌های دانش‌بنیان می‌توانند از امکانات زیر بهره‌مند شوند:
استفاده از آزمایشگاه‌های تخصصی دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها و مراکز دولتی با تعرفه‌های ترجیحی
بهره‌برداری از کارگاه‌ها، مراکز تست، و تجهیزات نیمه‌صنعتی برای ساخت نمونه اولیه – دسترسی به پایگاه‌های داده علمی، کتابخانه‌های دیجیتال، و نرم‌افزارهای تخصصی
امکان استفاده از فضاهای کاری اشتراکی، شتاب‌دهنده‌ها و مراکز رشد برای توسعه محصول
چرا این قانون اهمیت دارد؟
- کاهش هزینه‌های تحقیق و توسعه: شرکت‌ها بدون نیاز به خرید تجهیزات گران‌قیمت، می‌توانند پروژه‌های خود را پیش ببرند.
- افزایش دقت و کیفیت محصول: استفاده از تجهیزات پیشرفته باعث میشود نمونه‌های تولیدی دقیق‌تر و قابل اعتمادتر باشند.
- تقویت ارتباط با مراکز علمی: شرکت‌ها می‌توانند با اساتید، پژوهشگران و دانشجویان نخبه همکاری کنند.
- شتاب‌دهی به تجاری‌سازی: با دسترسی به زیرساخت‌های آماده، زمان تولید محصول نهایی کاهش می‌یابد.
یک مثال واقعی:
فرض کنید یک شرکت دانش‌بنیان در حوزه نانوفناوری قصد دارد یک پوشش ضدباکتری برای تجهیزات پزشکی تولید کند. برای تست عملکرد این پوشش، نیاز به آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی و تجهیزات دقیق دارد. با استفاده از این قانون، شرکت می‌تواند از آزمایشگاه‌های تخصصی دانشگاه تهران یا پژوهشگاه مواد و انرژی استفاده کند و بدون خرید تجهیزات گران‌قیمت، پروژه را به مرحله تجاری‌سازی برساند.
جمع‌بندی :
قانون دسترسی به زیرساخت‌های پژوهشی و آزمایشگاهی، یک گام مهم در حمایت عملی از شرکت‌های دانش‌بنیان است. این قانون به شرکت‌ها کمک می‌کند تا بدون دغدغه مالی، از بهترین امکانات علمی کشور بهره‌مند شوند و نوآوری‌های خود را با کیفیت بالا به بازار عرضه کنند.
