1.شرکت: به اجتماعی از افراد گفته می­‌شود که مطابق مقررات قانون تجارت، دارای شخصیت حقوقی مستقل از تشکیل‌­دهندگان آن بوده و ضروری است تا مطابق مقررات مربوط به ثبت شرکت‌­ها به ثبت رسیده و آگهی ثبت آن منتشر و برای اطلاع اشخاص ثالث اعلام گردد. شرکت در ماده 20 قانون تجارت، به هفت نوع تقسیم شده است که عبارتند از : شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی تولید و مصرف.

2.شرکت دانش‌بنیان: شرکت یا مؤسسه خصوصی است که به منظور هم‌افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانش محور، تحقق اهداف علمی و اقتصادی (شامل گسترش و کاربرد اختراع و نوآوری) و تجاری‌سازی نتایج تحقیق و توسعه (شامل طراحی و تولید کالاها و خدمات) در حوزه فناوری‌های برتر نسبت به تراز متوسط فناوری‌های موجود در کشور و با ارزش افزوده بالا و بر­اساس معیارهای مورد نظر این آیین‌نامه، به تأیید کارگروه می‌رسد.

3.نمونه آزمایشگاهی: نمونه اولیه­‌ای از محصول است که در مقیاس آزمایشگاهی کارکردهای اصلی محصول نهایی را داشته باشد و شرکت تلاش می­‌کند با انجام آزمایش‌­ها و طراحی‌­های بیشتر، اشکالات آن را برطرف نماید.

4.تولید تجاری: کالایی که به مرحله تولید و فروش رسیده باشد و کلیه مجوز­ها، تاییدیه‌­ها و استانداردهای لازم مورد نظر دبیرخانه متناسب با حوزه فناوری کالا را اخذ کرده باشند.

5.برنامه رشد: برنامه ارائه شده از طرف شرکت که شامل؛ رشد در زمینه‌های فروش، صادرات، اشتغال تخصصی، اخذ تاییدیه­‌ها، استانداردها و مجوزهای لازم برای عرضه گسترده محصول در بازارهای داخلی و خارجی، توسعه سبد محصولات دانش‌­بنیان، نرخ رشد میزان تشکیل و جذب سرمایه و میزان همکاری‌های فناورانه می‌باشد.

6.درآمد عملیاتی: درآمد ناشی از فروش کالاها یا خدمات شرکت‌­ها که در ردیف‌­های «فروش خالص»، «درآمد ناخالص پیمانکاری/ ارائه خدمات» و «سایر درآمدهای عملیاتی» در صورت سود و زیان اظهارنامه مالیاتی شرکت‌ها درج می­‌شود